En iyiler bile bencil dusunenlerdn uzak değildir diyor büyük yazar Victor Hugo. İnsanın en büyük bencilliği diğer insanların karşısında başlıyor ve gerçek şu ki başarı için başkalarını geçmen gerekiyor. Insanin başarıya ulaşması için baskalarindan daha iyi olmayı istemesi bile bilinçaltında yatan bencilliği gösteriyor ve asıl zalimane bencillik en büyük başarıların başkalarının başarısızlığı örnek gosterilerek gerçekleşmiş olmasıdır. Bu yüzdendir ki insan yalnızken daha cömerttir.Çünkü kendisini kanıtlayacağı kimse yoktur. Masum hislerle duygularini paylaşacak bir dost arar. Toplum içinde ise herkes bir rakibe dünya bir arenaya dönüşür. Kişisel gelişim ise bu arenada hangi manevraları yapıp kimi nasıl geçeceğini öğretir sana. Kişisel gelişim hırs arzusunun ortaya çıkarılmış bir bilimi gibidir. Kişisel gelişim kitapları da bu bilimin ders kitapları gibidir adeta. Bu bilim içinde barındırdığı "kişisel" kavramıyla bile bunu tescillemektedir.Bu bilimde hiçkimse kendini gelistirmeyi anlatirken bunu toplumla bütünleştirmez bunun yerine kendini toplumdan müsbet anlamda nasıl ayrıştıracagını anlatır. Nasıl toplumdan daha öteye geçilir? Toplum içinde nasl en iyi olunur? Bunlarla aslında içerisinde yaşanılan toplumda içten içe aşağılanmış olur. Çağımızın en büyük hastalığı olan bencillik toplumsal gelişme yerine kişisel gelişimi ortaya çıkarmıştır. Insan toplumsal bir varlıktır ve bu gerçeklik bencillikle savasmaktadir.Bencillik insanın hırs, kıskançlık duygulari ile beslenirken insanın toplumsallaşması doğasına aykırı olarak değişiyor. Çağımızın en büyük ihtiyacı kişisel gelişim degil toplumsal gelişimdir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder